Podobnie jak krzyż styczniowy w Taborze (gm. Celestynów, pow. otwocki), także ten w Glinkach może być związany z bitwą stoczoną  pod Gocław-Żelazna, (gmina Pilawa, pow. otwocki). Może też mieć związek z wydarzeniami w dniach 17-18 marca jakie mały miejsce w  Dziecinowie i Zamrzykowie. 

Na początku marca 1863r. Na tych terenach operował także oddział płk. Siemomysła Kuczyka. Jego szlak bojowy wiódł od Stanisławowa przez Rudę, Glinki (obecne Glinanka II nad Świdrem), Lipowo, Mlądz, Karczew, Otwock Mały, Przewóz, Grassy do folwarku Gwoździe. Oddział płk. Kuczyka liczył około 250 strzelców i kosynierów oraz 50-60 kawalerzystów.

W okolicach Glinki (nad Świdrem) doszło do potyczki z żołnierzami rosyjskimi pod dowództwem  Reyenthala. Po nierozstrzygniętej walce powstańcy wycofują się w stronę Karczewa i w lesie w okolicy Otwocka Małego urządzają zasadzkę na wroga. Rosjanie zostają pokonani i tracą 40 żołnierzy a siły powstańcze 7 poległych i 8 rannych. Nocą powstańcy przeprawiają się przez Wisłę i docierają do folwarku koło Jeziornej.

Rano na nieprzygotowanych powstańców uderzają Rosjanie. Po krótkiej krwawej bitwie, oddział płk. Kuczyka zostaje rozbity. Poległo 70 powstańców, kilku zostało ranionych i  9 trafiło do niewoli. Ranny Kuczyk z 80 powstańcami przeprawił się przez Wisłę i ruszył w kierunku Nowomińska.

Możliwe, że mogiła może kryć także zmarłych od ran Powstańców, którzy walczyli w nieodległych Osinach.